Gręzówka: Izba Pamięci inżyniera Tadeusza Szenejko

12 czerwca 2024 roku to dzień, który zapisze się na stałe w historii Zespołu Szkół w Gręzówce. Tego dnia w szkole otwarta została Izba Pamięci poświęcona inżynierowi Tadeuszowi Szenejko – człowiekowi, który w dwudziestoleciu międzywojennym przyczynił się do rozwoju Gręzówki i okolicznych miejscowości.

Inżynier Tadeusz Szenejko żył w latach 1898 – 1947. Urodził się w Wohyniu, niedaleko Radzynia Podlaskiego. Był inżynierem leśnictwa. Dla mieszkańców Gręzówki i okolicznych miejscowości jest bohaterem. To on był inicjatorem budowy szkół m.in. w Gręzówce i Biardach oraz osobą, której starania doprowadziły do utworzenia parafii w Gręzówce. Wielkie zasługi ma również w pracy na rzecz dzisiejszego Nadleśnictwa Łuków.

Dla mieszkańców Gręzówki inżynier Tadeusz Szenejko od lat jest wzorem do naśladowania. Nie brakuje też osób, które wciąż na nowo przypominają historię jego życia. W 2006 roku przy szkole zasadzono dąb, który nazwano jego imieniem. To był też ten czas, kiedy nauczycielka Urszula Jurzyk poznała rodzinę inżyniera. Jak nam mówi wówczas okazało się, że mieszka tuż obok dzieci inżyniera. Zaprzyjaźniła się z jego córką Barbarą i spełniła jej życzenia, aby pamięć o jej ojcu przetrwała.

To życzenie zmaterializowało się w postaci Izby Pamięci, której uroczyste otwarcie odbyło się w środę 12 czerwca. Są tam zgromadzone liczne pamiątki po inżynierze oraz opisana jest historia jego życia i działalności. Na uroczystości obecnych było wielu gości, w tym m.in. rodzina inżyniera Tadeusza Szenejko. Już po zakończeniu oficjalnego otwarcia Izby Pamięci rozmawialiśmy z inicjatorką tego wydarzenia Urszulą Jurzyk, sekretarzem gminy Łuków Wojciechem Szczygłem, wicestarostą Januszem Koziołem oraz wnukiem inżyniera, Jerzym Szenejko:


Izba Pamięci znajdująca się w szkole w Gręzówce jest miejscem, które może odwiedzić każdy, kto tylko chce. Wystarczy wcześniej skontaktować się z Urszulą Jurzyk. Jak zapewnia, jest ona otwarta na wszystkich gości, którzy zechcą poznać historię życia inżyniera Tadeusza Szenejko, który o swojej działalności pisał, że „chciał być tylko przydatny dla państwa i społeczeństwa”.